Patricia Paay was gisteravond bij Eva Jinek te gast. Eerstgenoemde is naar eigen zeggen “kapot en leeft in een nachtmerrie”, omdat op internet een filmpje is verschenen waarin te zien is hoe zij zich in de mond laat plassen door haar ex-vriend. Een op zich al onderdanige zo niet vernederende daad, waarvan de beschamende kracht natuurlijk verhonderdvoudigt als die met het grote, veelal van plasseks kokhalzende meute wordt gedeeld. Voor je het weet, raast het als een tsunami over de sociale media, staan de weekendblaadjes er bol van, en heeft naar het schijnt heel Nederland zijn oordeel klaar. Ja, je krijgt ook nogal wat na over je heen.
Paay leeft sinds de onthulling met de gordijnen dicht en durft zich naar eigen zeggen niet meer over straat te begeven. Zo gênant is het nou eenmaal; iets wat we ons allemaal, denk ik, kunnen voorstellen. Maar hoe zit het dan met de beslissing om gisteravond bij Jinek aan te schuiven? De desbetreffende uitzending van het populaire praatprogramma schijnt goed te zijn geweest voor maar liefst 1,4 miljoen kijkers, oftewel 41% van alle kijkers tussen elf en twaalf (het tijdstip wel te verstaan, niet de leeftijd; alhoewel…). Blijkbaar is Paay er desalniettemin toe in staat haar diepgaande schaamte opzij te zetten voor het goede doel: het grote publiek bereiken. Zo veel is er dan ook weer niet veranderd, zou je cynisch kunnen opmerken.
Als daarvoor nog twijfelachtig was hoeveel mensen zich daadwerkelijk interesseren voor de onbezonnen uitspattingen van een BN’er van weleer, wier bekendheid en portemonnee enkel nog gestut worden door het ongegeneerd veilen van het eigen privéleven, dan staat nu toch wel buiten kijf dat het onder een groot publiek er werkelijk nog altijd toe doet. En ja, ook schrijver dezes heeft onbewogen meegekeken, uit sociologisch wetenschappelijk oogpunt natuurlijk.
Bijgestaan door haar advocaat, Johan Langelaar, en tot adviseur benoemde Peter R. de Vries — waarom heb je een adviseur nodig als je al een raadsman hebt? — doet Paay verhaal. Nee, zulke filmpjes maakt ze niet vaker; dit was de eerste keer. De Vries vraagt Jinek of het überhaupt een interessante vraag is. Natuurlijk wel; anders had ze die niet gesteld. Men wil weten of de verfilming op zichzelf staat. Beroepsazijnpisser de Vries heeft het irritant mannetje zijn tot een soort beeldende kunst verheven en wil al te graag aantonen dat hij zijn honorarium voor deelname dubbel en dwars waard is door zich overal in te mengen.
Wist ze dat het werd opgenomen? Ja, dat wist ze wel. Een toch overbodige vraag, want in het filmpje wordt de camera, vermoedelijk een mobieltje, van boven recht naar beneden gericht op de penis van Paays ex-vriend. De filmmaker, kan eigenlijk niet anders worden geconcludeerd, is dus óf die ex-vriend zelf, óf een hoogbegaafd en bijzonder gehoorzaam aapje dat op zijn schouder zit.
Langelaar laat gaandeweg weten dat ze de Telegraaf Media Group, eigenaar van GeenStijl en Dumpert (waar het filmpje voor het eerst is verschenen), minimaal een paar ton gaan proberen los te peuteren, een ongekend hoog bedrag in het nog altijd relatief nuchtere en schoudersophalende Nederland.
Je vraagt je af wie hier nou het meest in de zeik wordt genomen, Paay zelf, de goedgelovige kijker, of straks de rechterlijke macht. We zullen het zien.