Media Markt. Tja.
Het type kabelversterker dat ik zoek: niet voorradig.
De DVD die ik zoek (Love My Way serie 2): niet voorradig.
Het type geheugenkaart dat ik zoek (8Gb microSDHC): niet voorradig. Ook hangen er geen 16Gb CF-kaarten in het rekje en zo eentje heb ik al in maart van dit jaar uit de VS laten overkomen. Zucht.
Alles wat je zoekt is consequent niet bij deze winkel te vinden.
Niet alleen dat, maar de praktische bedrijfsvoering is uitermate slordig. Ik zie bv. ergens borden boven schappen staan met daarop de tekst Notebooktassen en Accessoires. En wat vind je er in die schappen? Juist, DVD’s.
Zo’n zaak waar dit soort slordige praktijken wordt geduld doet je kooplust snel omslaan in minachting en onwilligheid om je zuurverdiende centjes te overhandigen. Die gun je ze gewoon niet; hebben ze zodoende niet verdiend.
Toch liep het niet uit op onvervalste tijdverspilling, want ik kwam uiteindelijk toch weg met een damesscheerapparaat voor Sarah d’r verjaardag (ja hoor, vandaag is ze 34 geworden). Eens te meer verliet ik de zaak morrend, een beetje boos op mezelf dat ik ondanks dergelijke ervaringen toch weer eens was teruggekomen.
Onderweg naar je auto krijg je ook nog een trap na van de parkeerautomaat, die onverbiddelijk geld afdwingt voor je mislukte winkelrit en het gebruik van een verder uitgestorven parkeerterrein.
Ik ben toch niet gek? En toch kom ik ongetwijfeld weer terug. Er zijn gewoon geen goede elektronicazaken in Amsterdam. Het aanbod ontstijgt niet eens het niveau van het Amerikaanse platteland.
Goh, dat lucht op. Bloggen in het Nederlands voor de verandering. Het interesseert toch geen hond buiten de landsgrenzen; als het al iemand binnen de stadsgrenzen interesseert.