If I were writing this blog solely for other people, now would be a good, if somewhat belated moment to discontinue it. I don’t think anyone reads it any more.
If you think I should abandon this blog, just let me know. Or rather, don’t, because you’re not reading it, anyway. Just fail to comment and I’ll figure out on my own that I should be spending my time more usefully.
Anyway, to the business at hand…
Ilias is now just over a week old. He’s made his inaugural trip to Bagels & Beans, twice in fact, but slept through the experience both times. For Sarah, too, it was the first time outside the door in a week. I’m sure that felt good.
Ilias lost his umbilical cord after just three or four days. It dried up and dropped off as expected. I’m always glad to see that shrivelled black thing snap off.
Sarah’s mum is struggling somewhat with Ilias’s name(s). It’s a grandparent’s prerogative, I suppose. Apparently, Sarah’s brother is planning to call his next child Hawk, Hawkin or something like that. I think that’s the greater challenge, personally. Ours names are much better, but then I would say that, wouldn’t I?
Laura, our midwife, came here yesterday for a final visit. She brought with her a dried placental membrane, which she has framed for us with a handwritten account of the birth. It’s an instant heirloom and something already very special to me.
It was also Grietje’s last day today. Woe is us, now our maternity nurse has gone. It has been a pleasure to have Grietje around and the children were, by now, very accustomed to her presence. She will be missed. It’s all down to us now, as our routine reverts to something resembling the pre-Ilias era.
Ilias underwent his hearing test yesterday, which he passed without difficulty. He also had blood extracted from his heel to be tested for various diseases.
His weight has almost returned to that of his birth. Some loss in the first week is completely normal and he should grow beyond his birth weight in the next couple of days.
Ilias now has his own vanity domain, iliasm.net, to match Eloïse’s, eloisem.net and Lucas’s, lucasm.net. Overkill, perhaps, but they may prove useful one day. In fact, I’m certain they will.
Einde het bloggen?
Your blogs are great! Keep it up 🙂 they are not only informative and entertaining, but they are also well written. Maybe you should think about a writing career, Ian!?
I am thankful to your blog- Linda sent me the link and thats how I’ve been following Ilias’s progress since birth from Toronto! More Please.. How are Lucas & Eloise doing?
Hoe spreken jullie de naam dan uit? Ie-lie-as? of een engelse manier (want die zou ik dan niet weten), de tweede naam kan ik niet uitspreken (nooit van gehoord) en is LINUS van de peanuts comic?
Ik lees de blog wel hoor 😉
Ja, IE-li-as of IL-i-as. Snel gezegd klinken ze bijna hetzelfde in het Nederlands, dus het maakt niet zo veel uit.
Amerikanen hebben de neiging om zich op het verkeerde spoor te laten zetten door de sterk aanverwante naam, Elias, die zij uitspreken als ə-LAI-əs.
Ἠλίας is de Griekse vorm van de naam. Daar ligt de klemtoon op de tweede lettergreep.
De tweede naam spreek je bijna hetzelfde uit als de verengelste naam, Owen, maar de tweede lettergreep wordt minder benadrukt. Zeg maar O-n in het Nederlands.
Linus is alweer een Griekse naam (Λῖνος), de uitvinder van de melodie en het ritme. Het wordt fonetisch uitgesproken, dus niet zoals in Peanuts, wat Amerikanen alweer op het verkeerde been zet.
Grappig dat je Xavier niet eens noemt, want die naam kent verschillende uitspraken die nauwelijks op elkaar lijken. Het Engels heeft doorgaans een andere uitspraak dan het Amerikaans, die weer verschilt van het Spaans (waar de naam vandaan komt), en weer totaal anders klinkt dan de Nederlandse uitspraak.
Ja wat een bijzondere namen (mijn naam is ook eigenlijk grieks maar dan de engelse variant van Eleni (uh mijn griekse alfabet letters pakken hier niet vaag). Zo mooi om niet alledaagse namen te nemen.
Doordat ik oud grieks heb gestudeerd bij mijn studies op de hogeschool kan ik de namen wel makkelijk uitspreken. Ik hou het dus bij ieLIEas.
Van de tweede naam was ik niet zeker en dacht ik zelf aan EE-ON (nederlandse dubbel e en dus niet de ie klank zoals een E in het engels is) maar dat klopte dus niet. Ik zal het onthouden 🙂
Van de derde naam dacht ik inderdaad aan : LAAINUS (fonetisch dus) maar dat moet dus LIENOS zijn (als ik de griekse letters lees)
De laatste naam ken ik maar in 1 variant vrees ik (en nu twijfel ik of die de goede is), ik dacht aan : EX-EE-VIE-ER (nederlandse fonetische manier van schrijven dus) is deze fout? of zeggen jullie KSA-VIER? (zou ook nog kunnen denk ik dan).
Ik ben erg benieuwd. Namen zijn altijd fascinerend en ik heb niet voor niet mijn eindscripties van beide studies gewijd aan naamgevingen. ( titel: Wat is een naam? De betekenis en regels van het naamgeven). Hierbij heb ik oude testament teksten gebruikt (dus helaas niets in het grieks alleen Hebreeuws).
Ik ben altijd gefascineer geweest erdoor, en kwam op het idee hiervoor door het ontieglijk storende gedrag van Antons ouders die hem niet bij zijn naam noemden (nooit), maar altijd ‘jongen’ zeiden. Ook heeft hij niet een eigen naam (maar de volledige naam van zijn opa zonder iets te veranderen).
Al met al om dit al te lange verhaal te beindigen (ook een trema kan ik niet vinden zucht): mooie namen (maar wel heel anders dan bij Eloise en Lucas naar mijn idee).
En bedankt voor je lange antwoord. Erg leuk xxx
De derde naam spreken wij uit als LI-nus. In het Grieks zou het inderdaad LI-nos zijn. Wij geven echter de voorkeur aan de Scandinavische uitspraak.
Wat Xavier betreft, de door jou genoemde ex-EE-vi-er uitspraak is de Amerikaanse variant. De uitspraak van de ‘x’ als een eigen lettergreep vind ik persoonlijk lomp klinken.
De Engelse uitspraak is ZEE-vi-er, terwijl de Nederlandse za-VIER of ksa-VIER luidt.
maar welke variant gebruiken jullie dan van Xavier?
Verder Linus klinkt voor mij als een latijnse variant van Linos (maar dat komt denk ik omdat ik beide heb bestudeerd en alles op ‘us’ al snel latijns voor mij over komt).
leuk om te weten dat er zoveel opties mogelijk zijn. inderdaad in het NL zou ksa-vier wel de manier van uitspreken zijn maar ik ken niemand (die nederlands is) en zo heet (en dus heb ik die vorm nooit gehoord). 🙂
Well, it seems that this blog is useful to Sarah’s friends, which presumably means she hasn’t been posting enough on Facebook.
Occasionally, posts go only to Google+, so you guys should check there, too.
No need to get rid of the blog. Believe me, it’s read and enjoyed. And no, Sarah hasn’t been posting enough… and I miss her posts here as well. Tell her to get on the ball! Had a baby? Bah! Nurse and type one-handed… it gets faster each time. We have shit healthcare here and aren’t as lucky to have all the extra hands come in helping (except for our wonderful mothers!), so she shouldn’t have a problem – though, I guess that’s a moot point now isn’t it.